Tembel, ev bark sahibi olmak gibi bir düşüncesi olmayan, nerde akşam orda sabah kabilinden, onun bunun evinde ömür tüketen bir adam varmış. Bu adam bir gece de hocanın kapısını çalmış.
Hoca:
— Kim o?, diye sormuş.
Adam:
— Benim hocam, Tanrı misafiri, demiş. Hoca işin kolayını bulmuş, adama:
— Gel benimle, deyip arkasına katmış ve caminin kapısına varınca da:
— Buyur arkadaş!.. Sen Tanrı misafirisin, burası da Tanrının evidir, demiş geri dönmüş.
* * *