Annelerin en şereflisi, Kâinatın Efendisi Hazreti Resulü Ekrem (s.a.v.)'in mübarek validesi, bütün müslümanların annesi Hazreti Amine validemiz, Muhammed'ül - Emîn (a.s.) Efendimiz henüz altı yaşında iken vefat etmişlerdir. O bahtiyar anne, Peygamberimizin babası Abdullah'la izdivaç şerefine nail olup, Server-i Kâinat, Anne rahmine düştükten sonra babasını, dünyaya gelip altı sene yaşadıktan sonra da annesini kaybetmiştir. Evladının anne ve babadan yetim kalacağını gören anneler Sultanı Amine validemiz, evlâdına ölüm döşeğinde iken şu sözleri söylemiştir: .
Ma'sum çocuk!
Seni vedia-i İlâhî olarak bırakıp gidiyorum,
Rabbım seni mes'ut ve mebrûk buyursun!
Validenin yokluğundan me'yüs olma!
Ey bir ru'yanın kurbanı olacakken,
Lütfü İlâhi sayesinde, fidye-i necat ile
Pençe-i cellad-ı ezelden yakayı kurtaran
Abdullah'ın o ma'sûm yavrusu!
Eğer ru'yalarım doğru çıkarsa,
Sen ins ü cinne gönderilecek bir peygambersin!
Helâl ve haram bildirmeğe,
Ve ceddin İbrahim Aleyhisselâmm dini
İslâmiyeti ihyaya memursun!
Çünkü Allah, İbrahim Aleyhisselâm gibi seni de,
Putlardan ve puta tapanlardan korumuştur!
Her yaşayan ölür,
Her yeni eskir,
Her yaşlı göçer,
Ben de öleceğim
Fakat, Senin gibi temiz
Bir vekil bırakacağım için
Adım asla ölmeyecek, dünya durdukça duracaktır!..
* * *