Silsile-i Saadet'ten Şeyh Hasan-ı Harkânî Hazretlerini kendisine mürit olmak isteyen bir kişi ziyaret maksadıyla evine gelip kapısını çaldı. Hasan-ı Harkânî hazretleri evde yoktu..Karısı açtı kapıyı.
— Kim o, ne istiyorsunuz? diye sordu.
Adam çok uzaklardan geldiğini, Ustazı görmek istediğini söyledi.
Kadın ziyarete gelen adama:
— Sen deli misin? Nesi var o adamın görecek... Bir de ta Talkan'dan gelmişsin. Onun inanılacak bir tarafı yoktur. Her hareketi saçmalıklarla doludur. Onu sizin gibi akılsızlar şımartıyor, o da kendisini bir şey zannediyor. Var git işine, kendini boşuna yorma! dedi. Çünkü kendisi Şeyh'e inanmıyor, onun bir sahtekâr olduğunu iddia ediyordu.
Ziyarete gelen adam, kadından bu sözleri dinledi ama, yine de kalbi bozulmuş değildi, inanıyordu, Hasan-ı Harkânî hazretlerinin büyüklüğüne... «Bu kadın ne sapık kadınmış. Ben illa da onu bulacağım», diyerek çarşıya çıktı ve Ustazın nerede olabileceğini sordu. Onu tanıyanlardan birkaç kişi dağda olabileceğini ve oduna gitmiş olduğunu söylediler. Adam dağın yolunu tuttu, içinden bazı şeyler geçiyor, bu adam hakkında neden bu kadar kötü konuştu bu kadın diye düşünüyordu ki, şehirden epeyce uzaklaşmıştı. Baktı ki karşıdan acaip bir şey geliyor ama tozu da dumana katıp geliyor, îyice, gelen şeyin ne olduğu farkedilecek kadar yaklaştığında baktı ki, bir arslân, arslanın arkasında bir hayli odun, üzerinde de bir adam oturmakta... Şaşırmıştı adamcağız, bu nasıl şeydir böyle diye...
İyice yaklaştıktan sonra Hasan-ı Harkânî hazretleri arslanın üzerinden indi ve kendisini ziyarete gelen adama şöyle dedi:
— Biliyorum başına neler geldiğini... Eve gittin, sana bir takım şeyler söylediler ama, sen inanmadın. Fakat şunu iyi bil ki, sabır bütün sıkıntıları savar. Ben o kadına sabretmeseydim belki de bu dereceye ulaşamazdım. Ben onun yükünü çekmeseydim, bu arslân da benim yükümü çekmezdi, dedi.
Ziyarete gelen müridin îmanı bir kat daha artmıştı. Orada ona teslim oldu ve müridlik şerefine nail oldu...
Hasan-ül Harkânî (k.a.) Hazretleri Kars'ta medfundur.
* * *