Bir zahid Efendimiz (Sallallahü aleyhi vesellem)'i rüyada gördü. Peygamberimiz ona dönüp bakmıyordu bile... Zahid:
— Ya Resûlallah! Sen beni tanımıyor musun? dedi. Efendimiz:
— Tanımıyorum, buyurdular.
— Sen bana dargın mısın ya Resûlallah!?, dedi. Efendimiz:
— Dargın değilim, buyurdular. O zaman zahid:
— Ben filân zahidim, dedi. Resûlüllah (s.a.v.):
— Ben seni tanımıyorum, buyurdu.
Zahid:
—- Ya Resûlallah! Ben ulemadan işittim; buyururlar ki, Nebî ümmetini, ana - babanın evlâtlarını tanıması gibi bilir, derlerdi.
Peygamber Efendimiz:
— Ulema doğru söyledi! Nebî ümmetini ana-babadan daha iyi bilir, lâkin Nebiye salavat okuyan ümmetini bilir, buyurdu.
Bu hâdiseden o zahidin Peygamberimize salavat getirmeye lüzum görmediği ve Peygamberimizin onu ikaz ettiği anlaşılmaktadır.
* * *