Allahü teâlânın rahmeti o kadar çok ki, peygamber, âlim, evliya, şehid gibi üstün kimseler haricinde, bazı müslümanlara da şefaat izni verecektir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Bir kimse, ameline göre birkaç kişiye şefaat eder.) [Tirmizî]
(Bir Cehennemlik, bir Cennetliğe, “Dünyada sana su vermiştim. Şimdi sen de bana şefaat et” der. O da Allahın izni ile şefaat edip, onu Cehennemden kurtarır.) [Deylemî]
(Küçük çocuk ana-babasına şefaat eder, onları Cennete çeker.) [İbni Mace]
(Bir kişinin şefaati ile Temim oğullarından daha çok kimse Cennete girecektir.) [İbni Mace]
(Kur'an, akraba, emanete riayet eden, Peygamberiniz ve din kardeşleriniz şefaat edecektir.) [Deylemî]
(Bir kimse, bir mümine bir iyilik yapınca, Allahü teâlâ bu iyilikten bir melek yaratır. Bu melek, hep ibâdet eder. İbadetlerinin sevabları buna verilir. Bu kimse ölünce, bu melek, nurlu ve sevimli olarak bunun kabrine gelir. Meleği görünce neşelenir, “Sen kimsin?” der. “Ben, falancaya yaptığın iyilik ve onun kalbine koyduğun neşeyim. Allahü teâlâ beni, bugün seni sevindirmek ve sana şefaat etmek ve Cennetteki yerini sana göstermek için gönderdi” der.) [Ebuş-şeyh]
(Müslüman bir kimse, 90 yaşına ulaşınca, geçmiş ve gelecek birçok günahları affolur. Aile efradına şefaat etmesi için, kendisine izin verilir.) [Ebu Yala]
(Kıyâmet günü önce enbiyâ, sonra ulemâ, sonra
şühedâ olanlar şefâ’at edecek.) [İbni
Mace]
(Kıyamette abide Cennete gir, âlime ise halka şefaat için bekle!
denir.) [İ Maverdi]
(Kıyâmet günü Allahü teâlâ, “Ey âlimler, siz benim indimde bazı melekler
gibisiniz, şefâ’at edin, şefâ’atiniz kabûl edilecektir” buyurur.) [Zehebî]
(İmâmlarınız şefâ’atçilerinizdir.) [D.kutnî]
(Allahü teâlâ, kıyâmet günü, Âdem aleyhisselâmı bir milyar insana
şefâ’atçi kılar.) [Taberânî]
(Yemin ederim ki, Osmân, yetmişbin kişiye şefâ’at edip, Cehenneme gitmekten kurtaracaktır.) [İ. Asâkir]
(Hacı, yakınlarından 400 kişiye şefaat eder.) [Ramuz]
(Çok tanıdığınız olsun! Kıyamette hepsi de şefaat eder.) [Şira]